We mochten ons tiny house verhuizen naar landgoed en proeftuin Roggebotstaete in Dronten! Een tocht van 144 km waar we ruim 2 uur over gedaan hebben. Al onze cursisten vroegen naar onze ervaringen dus een mooi moment een blogbericht te schrijven over het verhuizen van een tiny house.
Het begon eigenlijk al met het bouwen van ons tiny house in 2016. Ook wij ervaren een behoorlijke uitdaging als het gaat om het vinden van een woonlocatie. Noortje had al heel snel Roggebotstaete op het vizier. Een prachtig landgoed in het Noorden van Flevoland waar alles gericht is op natuureducatie. Het was onze droom met ons tiny house op zo’n locatie terecht te komen. Lekker in de natuur omringt door schapen, koeien, voedselbossen, rust en eenvoud. We waren dan ook behoorlijk jaloers op Kjeld en Linde die daar als eerste mochten wonen in ruil voor vrijwilligerswerk op het landgoed. Niet lang nadat we in ons tiny house op Heijplaat in Rotterdam terecht konden werden we uitgenodigd als ervaringsdeskundige tijdens de eerste tiny house jamboree in Almere. We zouden een Q&A sessie verzorgen samen met Marjolein, Kjeld en Linde. We spraken elkaar daar kort en hadden meteen een goede klik. Daarna hebben we ze ook een aantal keer bezocht en kwamen erachter dat we bijzonder goed op dezelfde lijn zaten.
Onze periode op Heijplaat kwam ten einde en we hadden nog steeds geen plek kunnen vinden in die anderhalf jaar tijd. Toen plan B en C ook niet op tijd doorgang kregen waren we een beetje wanhopig. Toch maar op een camping gaan staan? Noortje gooide haar frustraties op de wondere wereld van facebook en niet kort daarna werd ze gebeld door Linde. Onder een enorm voorbehoud liet Linde doorschemeren dat er een kans zou bestaan dat het landgoed wel extra hulp kon gebruiken. Ze zou bij de stichting een goed woordje doen en de optie voorleggen. Na een periode van intense spanning kwam ze met het grote nieuws: Ze zijn zwanger! die, maar ook: We mogen op het landgoed komen wonen! We hebben toen in no-time een vergunningsaanvraag gedaan. Daarna volgenden acht super lange weken vol onzekerheid. En alsof het zo had moeten zijn, toen we een dagje in Kampen waren, kregen we de mail met goedkeuring. Tijd om te verhuizen!
We hebben ons huis al eerder moeten verhuizen en we zijn zelfs al eens op een dak van een gebouw gehesen. Dit keer was het toch wat spannender. De afstand was voor ons toch best een uitdaging en dit keer hing ons huis achter een “normale” auto in plaats van een vrachtwagen. Maar onze chauffeur Twan bleek een hele goede! Hij heeft ons huis veilig en wel naar Dronten gesleept. Het begon allemaal met een goede voorbereiding. Toen we wisten dat we achter een auto zouden hangen moesten we een aantal keuzes maken. Het huis wilden we zo licht mogelijk de weg op sturen. We wisten dat ons huis rond de 3600 kg woog inclusief kachel en batterijen. Die hebben we er dus uit gehaald. Voor de rest hebben we ons huis volledig leeg gehaald. Het is dan toch heel fijn om zo weinig spullen te bezitten. Ons interieur paste in onze camper en alle zonnepanelen, planten en picknicktafel paste in het busje van onze vrienden René en Dennis.
Twee dagen voor het verhuizen hebben we ons huis leeg gehaald. Hierdoor hadden we ook genoeg tijd om mogelijke problemen tijdig op te lossen. We kwamen gelukkig geen moeilijkheden tegen dus konden we ons huis de volgende dag klaar zetten voor vertrek. Op de dag zelf hadden we eigenlijk maar twee spannende momenten. Onze trailer hangt heel laag en daardoor raakte onze achterlichten te grond bij het wegrijden. Gelukkig was onze vriend Eric-Jan aanwezig die ons geholpen heeft om de achterlichten hoger te hangen. Daarna konden we de weg op. We voelden beiden een enorme spanning en hadden moeite onze hartslagen laag te houden. Het is toch je huis die je af en toe heen en weer ziet slingeren. Gelukkig konden we de snelweg op ter plaatse van een 80 km traject. Mochten we dan langzamer moeten rijden dat zou het verkeer er niet veel hinder aan ondervinden. Na de 80 km zone zag Noortje dat de openslaande deuren half open begonnen te raken. We hebben het geheel direct langs de kant gezet om de deuren goed dicht te doen. Op de parkeerplaats verderop hebben we even kort overlegd hoe het ging. Twan had veel vertrouwen en gaf aan dat we moesten voorkomen dat verkeer aan beide kanten van het huis kon rijden. Dit konden we prima voorkomen door bij sommige opritten er zelf te gaan rijden.
Na een lange rit, zonder problemen, kwamen we aan in Dronten. Eindelijk durfden we een beetje adem te halen. Wat is het heerlijk om dan aan te komen op je toekomstige woonplek in de natuur. Het huis op de plek krijgen ging ook zonder tegenslagen dus we konden beginnen met een lekkere lunch die onze ouders hadden voorbereid. Daarna hebben we alles uitgeruimd en het huis recht gesteld. En daarmee was de dag zeer geslaagd en konden we lekker naar bed!
We hopen voorlopig even niet meer te hoeven verhuizen. Het lijkt vaak zo simpel, maar het brengt aardig wat voorbereiding met zich mee. De spanning en de stress zijn niet minder dan iedere andere vorm van verhuizen.
